Adam, bir haftanin yorgunlugundan sonra, pazar sabahi kalktiginda keyifle eline gazetesini aldi ve bütün gün miskinlik yapip evde oturacagini hayal ediyordu.
Tam bunlari düsünürken oglu kosarak geldi ve parka ne zaman gideceklerini sordu.
Baba, ogluna söz vermisti; bu hafta sonu parka götürecekti onu ama hiç disariya çikmak istemediginden bir bahane uydurmasi gerekiyordu.
Sonra gazetenin promosyon olarak dagittigi dünya haritasi gözüne ilisti.
Önce dünya haritasini küçük parçalara ayirdi ve ogluna uzatti:
– Eger bu haritayi düzeltebilirsen seni parka götürecegim! dedi.
Sonra düsündü:
– Oh be, kurtuldum! En iyi cografya profesörünü bile getirsen bu haritayi aksama kadar düzeltemez!
Aradan on dakika geçtikten sonra oglu babasinin yanina kosarak geldi:
– Babacigim, haritayi düzelttim. Artik parka gidebiliriz! dedi.
Adam önce inanamadi ve görmek istedi. Gördügünde de hayretler içindeydi ve ogluna bunu nasil yaptigini sordu.
Çocuk su ibretlik açiklamayi yapti:
-Bana verdigin haritanin arkasinda bir insan resmi vardi. Insani düzeltigim zaman dünya kendiliginden düzelmisti!
